Во изминатиов период, можеби поттикнати од позитивната клима во Друштвото на писателите, повеќемина пријатели и познајници ми изразија поддршка околу ДПМ.
Она што наликува на безизлез, наместо да води до демотивација и до дезориентираност на членството, може да се согледа и да се прифати како можност Друштвото, со сево ова што му се случува периодов, да биде една успешна и несекојдневно голема и инспиративна приказна.
Набрзо откако се кандидирав за раководната позиција во ДПМ, почнав да забележувам еден за мене интересен феномен, кој правеше да ми биде по малку непријатно – оние што ме поддржуваа ме посочуваа како оној „тој“, „вистинскиот човек за новите реформи во ДПМ“, итн. “Ecce homo.” Но, никој, ниеднаш не ја спомна важноста на […]
1. Седи во кафуле во населбата Кукаки во Атина и, помеѓу музиката што доаѓа од зад шанкот и ауспусите на моторите од улицата, го заслушува гласот на некој што пее. Го врти погледот кон шеталиштето, и од зад едно палмино дрво се појавува човек со шарена торба на раменото – оди наоколу и пее, […]
Во изминативе четири години, колку што сум дел од Редакцијата на списанието „Стожер“ на ДПМ, не пишував ни за работата на/во „Стожер“ ни за самото ДПМ. Но ова е последната година од мандатот на сегашните состави на главните тела во Друштвото и чувствувам потреба да го споделам своето искуство.
(Кон „Лето во кое те нема“ од Петар Андоновски, „Или-или“, 2020 г.) „Нема ништо поубаво од предизвикот да се биде некој друг“ (стр.50) вели во еден миг Владо, еден од главните ликови во „Лето во кое те нема“, и тоа е првата од двете главни максими на кои почива целата приказна во овој […]
Додека како еден од членовите на жири-комисијата ги читав четириесетината книги што пристигнаа на овогоди/шниот конкурс за „Роман на годината“ во организација на Фондацијата „Славко Јаневски“, сè почесто помислував на две конкретни нешта: на една слика и на еден звук. Сликата е една мала илустрација чија замислa ме прогонуваше долго време, сè додека не […]
Политиката е благородна активност. Политикантството (она што најчесто го живееме) е помија, „снаоѓање“, битка за личен интерес. Политиката е несебична, и се залага за доброто на пошироката заедница. Политикатството е себично и се врзува за личните интереси, за интересите на помали групи и глутници, со умилкување на поголеми економски и политички центри на моќ. […]
Во духот на некои филозофи од минатиот век, последниве неколку месеци се фаќам себеси како размислувам околу тоа како зборовите и нивното присуство/отсуство во секојдневието ми го условуваат мислењето и изразувањето, па и однесувањето, па така и личната (и колективната) култура воопшто. Пред некое време, најпосле, на „Букбокс“ наидов на еден важен текст […]
Клик тука за поврзување со текстот.