„Нерамно диско“ – Пан Пан
Препев на поп песна напишана од грчкиот артист Пан Пан и отпеана заедно со Калиопи Митропулу, издадена во 2022 и оттогаш особено популарна во Грција. Со препознатливиот диско-ритам и со фонтот користен во видео-записот, „Нерамно диско“ од Пан Пан се повикува на музичката поп естетика од осумдесетите, додека со тематиката, односно со тонот што го наметнува непосредната нарација на приказната (непосредната исповед), како и со директната референца во првиот стих, песната на Пан Пан е омаж на “Common people” од бендот Палп. Најпосле, „Нерамно диско“ од Пан Пан ни се претставува и како поклонение на дел од некогашната (и од сегашната) музичка сцена во Грција.
Ανισόπεδη ντίσκο
Ήταν απόγευμα στο αμάξι και ακούγαμε Pulp
Και σκεφτόμουν ότι θέλω να σου γράψω ένα τραγούδι
Να ακούς όταν πηγαίνεις στη δουλειά το πρωί
Όταν κολλάς στην Κηφισίας λίγο πριν το δαχτυλίδι, μα…
Όσο κι αν θέλω να χορεύω σαν να μη με νοιάζει
Ξέρω πως έχω ένα βαρίδι που πλακώνει την ψυχή μου
Και έτσι δε μπορώ να ανέβω στη σκηνή
Ή έστω σε καμιά ταράτσα Να τα πω
Πω πω τι ζωή είναι αυτή που ζούμε τώρα
Ήθελα να σου δώσω ό,τι έχω και, δεν έχω
Μα αυτό που έχω, είναι άγχος για το αύριο
Για το τώρα, ώ για το χθες, κατά μήκος και καθ’ ύψος
Τι να κάνω;
Τον εαυτό μου χάνω
Είναι νωρίς δε θέλω ύπνο
Και δε θέλω να πεθάνω
Τον εαυτό μου χάνω
Και στις ταράτσες που καθόμουν αφελώς
Κι έκανα όνειρα για ένα κόσμο που, γυρίζει
Τώρα οι μπάτσοι δένουν κόσμο και φοράν κουκούλες
Για να νιώθουν, ασφαλείς
Εκείνοι που μας πήραν τη σειρά μας
Кαι έχουν μούτρα να μιλάνε
Που μας βλέπουν και γυρνάνε και μας φτύνουν
Και το δάχτυλο κουνάνε μας ρωτάνε
Αν τα κάναμε σωστά
Δηλαδή αν ειμαστε «κανονικά παιδιά»
Κι εγώ που είμαι άντρας cis και, straight λευκός
Σχετικά καλός μαθητής και φοιτητής
Πήγα, στρατό και σε παντρεύτηκα σε μια εκκλησία
Βαφτίσαμε και το παιδί μας σε άλλη μια
Μια ζωή απλός, μέτριος, κοινωνικός
Καμιά φορά μα συνήθως λίγο πιο κλειστός
Δεν, προκάλεσα και ήμουν σχετικά αποδεκτός
Μα δεν ένιωσα ούτε μια φορά κανονικός
Τι να κάνω;
Τον εαυτό μου χάνω
Είναι νωρίς δε θέλω ύπνο
Και δε θέλω να πεθάνω
(Που και που)
Τον εαυτό μου βρισκω
(Που;)
Σ’ αυτή την ανισόπεδη ντίσκο
Στην Αθήνα
Τον εαυτό μου χάνω
Είναι νωρίς δε θέλω ύπνο
και δε θέλω να πεθάνω
(Που και που)
Εαυτό μου βρίσκω
(Που;)
Σ’ αυτή την ανισόπεδη ντίσκο
(Στην Αθήνα)
Ήταν απόγευμα στο αμάξι και ακούγαμε Κόρε. Ύδρο, Accra Minoa, My Wet Calvin, The Boy, Nalyssa Green, Nefeli Walking Undercover, ΛΕΞ, Melentini, Spectralfire, Τάκι Τσαν, Πέρα στα όρη, Χωρίς περιδέραιο, Toquel, Διάφανα Κρίνα, Larry Gus, Τουρνά, Βonebrokk, Χατζηδάκι, Χατζηνάσιο, Καρβέλα, Βίσση, Βόσσου, Μαντώ, Ριφιφί, Ρακιντζή, Μοσχολιού, Τρίχρωμη, Στέρεο Νόβα, Ημισκούμπρια, Ντακότα, Ευριπίδη, Еcho tides (echo tides, echo tides, echo tides…)
Нерамно диско
Беше попладне, в кола ги слушавме Палп
и си мислев дека сакам да ти напишам песна
за да ја слушаш кога одиш на работа наутро,
кога ќе заглавиш во Кифисијас, малку пред кружниот тек, но…
Колку и да сакам да играм на музиката како да не ми е гајле
знам дека имам една тежина што ми ја притиска душата
па така не можам да излезам на бина
а ни бар’ на некоја тераса, за еве да речам
еве, еве што живот е ова што го живееме сега:
би сакал да ти дадам сè што имам и што немам
а ова што го имам, е страв за утре
и за сега, и за вчера, и вдолж и попреку
Што да правам?
Себеси се губам
Рано е, не сакам да спијам
И не сакам да умрам
Себеси се губам
А на терасите седев и наивно
сонував за еден свет што оди напред
Сега цајканите одат апсат свет и носат фантомки
за да се чувствуваат безбедни
оние што ни го зедоа нашето,
и уште имаат лице да зборуваат,
оние што нè гледаат и се вртат, и нè плукаат
и мафтаат со показалецот, нè прашуваат
дали сме биле умни,
значи, дали сме биле „деца на место“.
А јас: цис маж, стрејт, белец,
релативно добар ученик и студент,
бев војник и те омажив во црква
го крстивме детето во друга црква.
Цел живот обичен, просечен, дружељубив
понекогаш, но обично малку позатворен,
не провоцирав и бев релативно прифатен,
но ниеднаш не се почувствував како некој „на место“.
Што да правам?
Себеси се губам
Рано е, не сакам да спијам
И не сакам да умрам
(каде како)
Себеси се пронаоѓам
(Каде?)
Во ова нерамно диско
(во Атина)
Себеси се губам
Рано е, не сакам да спијам
И не сакам да умрам
(каде како)
Себеси се пронаоѓам
(Каде?)
Во ова нерамно диско
(во Атина)
Беше попладне, в кола ги слушавме Κόρε. Ύδρο, Accra Minoa, My Wet Calvin, The Boy, Nalyssa Green, Nefeli Walking Undercover, ΛΕΞ, Melentini, Spectralfire, Τάκι Τσαν, Πέρα στα όρη, Χωρίς περιδέραιο, Toquel, Διάφανα Κρίνα, Larry Gus, Τουρνά, Βonebrokk, Χατζηδάκι, Χατζηνάσιο, Καρβέλα, Βίσση, Βόσσου, Μαντώ, Ριφιφί, Ρακιντζή, Μοσχολιού, Τρίχρωμη, Στέρεο Νόβα, Ημισκούμπρια, Ντακότα, Ευριπίδη, Еcho tides (echo tides, echo tides, echo tides…)
Препевот на песната е правен под менторство на Софија Григориаду.
Насловот на песната „Обични луѓе“ од Палп, патем, е земен како наслов на низа поткасти (за обични луѓе), чија авторка е Илина Јакимовска, редовна професорка на Институтот по етнологија и антропологија во Скопје.